NL
1. Bron van grondstoffen
Natuurlijk suèdeleer wordt verkregen door specifieke verwerking van dierlijk leer, meestal van dieren zoals runderen, schapen en varkens. Dit betekent dat de productie van natuurlijk suèdeleer rechtstreeks afhankelijk is van het slachten van dieren. In de context van toenemende aandacht voor milieu- en ethische kwesties heeft de productie van dierlijk leer voor wijdverspreide controverses gezorgd. In de eerste plaats brengt het slachten van dieren niet alleen dierenwelzijnsproblemen met zich mee, maar zet het ook druk op de ecologische omgeving, vooral op de hulpbronnen en het landverbruik die nodig zijn voor grootschalige landbouw. Ten tweede zal er tijdens de verwerving en verwerking van dierlijk leer een grote hoeveelheid broeikasgassen worden uitgestoten, wat een aanzienlijke impact heeft op de mondiale klimaatverandering.
Ter vergelijking: de bron van grondstoffen voor Kunstsuède leer is volledig onafhankelijk van dieren. Het is meestal samengesteld uit synthetische vezels (zoals polyester, polyurethaan, polypropyleen, enz.) en andere kunstmatige synthetische materialen die de look en feel van natuurlijk leer kunnen imiteren, maar niet afhankelijk zijn van dierlijke hulpbronnen. De moderne productie van kunstsuède is zich ook gaan richten op het gebruik van gerecyclede materialen of natuurlijke plantaardige materialen, zoals synthetische stoffen gemaakt van gerecyclede plastic flessen (PET), die niet alleen de afhankelijkheid van aardoliebronnen kunnen verminderen, maar ook effectief de hoeveelheid plastic kunnen verminderen. vervuiling. Daarom is kunstsuède milieuvriendelijker, zowel wat betreft de manier waarop grondstoffen worden verkregen als wat betreft het verbruik van hulpbronnen.
2. Het verbruik van hulpbronnen in het productieproces
Het productieproces van natuurlijk suèdeleer is zeer arbeidsintensief. In de eerste plaats wordt er bij de veeteelt en de leerverwerking een grote hoeveelheid water, land en voer geconsumeerd, wat een grote druk legt op de ecologische omgeving. Volgens sommige onderzoeken kan de watervoetafdruk van het grootbrengen van een koe meer dan 15.000 liter water bedragen, alleen al om een stuk leer te produceren. Bovendien zijn bij het looiproces bij de leerverwerking een grote hoeveelheid chemicaliën betrokken, en het traditionele chroomlooien en enkele andere chemische behandelingsprocessen zullen de bodem en waterbronnen vervuilen. Hoewel er inmiddels enkele alternatieve milieuvriendelijke bruiningsmethoden bestaan, vergen deze methoden nog steeds veel technische investeringen en updates van de apparatuur, waardoor de belasting voor het milieu relatief groot is.
Het productieproces van Imitatiesuède verbruikt relatief weinig natuurlijke hulpbronnen, vooral als het gerecycleerde materialen als basisgrondstoffen gebruikt. Als we gerecycleerde plastic flessen als voorbeeld nemen: de grondstoffen die nodig zijn om Imitatiesuède te maken, worden gewassen, verwerkt en gesponnen, waardoor niet alleen de afhankelijkheid van oliebronnen wordt vermeden, maar ook de ophoping van plastic afval wordt verminderd. Hoewel de productie van synthetische materialen nog steeds energie kost, is de productie van namaaksuède over het geheel genomen zuiniger in termen van grondstoffenverbruik. Bovendien zijn veel fabrikanten van kunstsuède begonnen met het toepassen van milieuvriendelijkere productieprocessen, zoals kleurstoffen op waterbasis en niet-giftige chemicaliën, om de impact op het milieu te verminderen.
3. Koolstofuitstoot en milieuvervuiling
De ecologische voetafdruk van natuurlijk suèdeleer is relatief groot. Volgens rapporten van meerdere onderzoeksinstellingen gaat de productie van traditioneel leer gepaard met een grote uitstoot van broeikasgassen, vooral de uitstoot van methaan door de veehouderij. Tijdens het fokproces produceren herkauwers zoals runderen een grote hoeveelheid methaan, en het broeikaseffect van methaan is sterker dan dat van koolstofdioxide, dus de negatieve impact van de fokindustrie op de klimaatverandering is groter. Bovendien zullen tijdens de verwerking van leer bij het looien, verven en oliën ook schadelijke stoffen vrijkomen. Vooral bij gebruik van traditionele chroomlooiprocessen zullen het giftige afvalwater en de geproduceerde chemicaliën op de lange termijn vervuiling van het milieu veroorzaken.
De ecologische voetafdruk van Faux Suede is relatief klein, vooral als er gebruik wordt gemaakt van duurzame kunststoffen en productieprocessen. Hoewel de productie van namaaksuède nog steeds afhankelijk is van energie en chemicaliën, heeft het een lagere uitstoot van broeikasgassen dan natuurlijk leer. Wat nog belangrijker is, is dat veel fabrikanten van namaaksuède geleidelijk groene productie realiseren, waarbij ze koolstofarme en emissiearme technologieën toepassen, zoals het gebruik van hernieuwbare energie en het terugdringen van de uitstoot van schadelijke gassen, om de negatieve impact van hun productieproces op het milieu verder te verminderen.
4. Levenscyclus en recycleerbaarheid
Natuurlijk suèdeleer heeft een lange levensduur, maar de hantering en verwijdering ervan is vaak een uitdaging voor het milieu. Natuurlijk leer is duurzaam, vooral hoogwaardige leerproducten kunnen jarenlang worden gebruikt en zelfs na overlijden een bepaalde gebruikswaarde behouden. Door het gebruik van chemicaliën in het leerverwerkingsproces wordt natuurlijk leer echter vaak geconfronteerd met het probleem van niet-afbreekbaarheid bij de uiteindelijke verwijdering. Veel leerproducten zijn moeilijk te recyclen en opnieuw te gebruiken nadat ze zijn weggegooid, en sommige leermaterialen belanden op stortplaatsen of worden verbrand, wat niet alleen beperkte hulpbronnen verbruikt, maar ook schadelijke gassen en verontreinigende stoffen vrijgeeft.
Daarentegen presteert Faux Suede beter op het gebied van levenscyclusbeheer, vooral als er recyclebare materialen worden gebruikt, en de synthetische vezels die in het productieproces worden gebruikt, kunnen worden gerecycled en hergebruikt, waardoor de verspilling van hulpbronnen wordt verminderd. Veel fabrikanten hebben gemakkelijk te recyclen elementen aan het ontwerp van kunstsuède toegevoegd en het recycling- en herverwerkingsproces van stoffen gepromoot. Sommige merken verwerken bijvoorbeeld gebruikte producten van imitatiesuède tot nieuwe producten via een netwerk van partners, waardoor verspilling van hulpbronnen wordt vermeden. Hoewel Faux Suede niet zo goed presteert als natuurlijke materialen op het gebied van biologische afbreekbaarheid, is er veel ruimte voor verbetering op het gebied van recycleerbaarheid en hergebruik, vooral met de voortdurende ontwikkeling van recyclingtechnologie.
5. Marktvraag en consumentenbewustzijn
Tegenwoordig besteden consumenten steeds meer aandacht aan milieubescherming en duurzaamheid, vooral op modegebied. Als alternatief voor milieuvriendelijk leer krijgt Faux Suede steeds meer de voorkeur van consumenten vanwege de dierproefvrije, lage CO2-uitstoot en gemakkelijke recyclingeigenschappen. Vooral onder de jongere generatie kiezen veel mensen voor milieuvriendelijke en ethisch geconsumeerde producten, wat ertoe heeft geleid dat steeds meer merken zich tot duurzame materialen zoals kunstsuède hebben gewend.
Hoewel natuurlijk suèdeleer nog steeds de hoofdstroom van de markt inneemt, beginnen steeds meer consumenten zich de negatieve effecten ervan op het milieu te realiseren als gevolg van de dierenslachtingen en de milieuvervuiling die met het productieproces gepaard gaan. Daarom krijgt natuurlijk leer steeds meer kritiek te verduren, vooral in het huidige tijdperk van milieubescherming en ethisch consumentisme is de keuze van consumenten voor lederen producten aan het veranderen.
